در زمان انتخاب یک تقویت کننده سیگنال وای‌فای مهم‌ترین فاکتوری که باید به آن توجه داشته باشید این است که مشخصات آن با مشخصات روتر شما هماهنگ باشد. به‌طور مثال اگر یک روتر دو بانده AC1900 دارید، یک افزایش دهنده دو بانده AC1900 (یا بهتر از آن) گزینه ایده‌آلی است. اگر روتر شما از فناوری MU-MIMO در ارتباط با استریک کردن داده‌ها پشتیبانی می‌کند به تقویت کننده سیگنالی نیاز دارید که از این فناوری پشتیبانی کرده تا بتوانید شبکه MU-MIMO را ایجاد کنید.
مدل دسکتاپی یا پلاگینی؟
تقویت‌کننده‌های سیگنال وای‌فای به دو شکل دسکتاپی یا پلاگینی در اختیار شما قرار دارند. اکثر تقویت‌کننده‌های دسکتاپی شبیه به روترهای بی‌سیم معمولی هستند و به‌طور معمول به آنتن‌های قابل تنظیم خارجی، پورت‌های LAN چندگانه برای اتصال دستگاه‌های مختلف همچون تلویزیون و کنسول‌های بازی، پورت‌های USB برای اتصال چاپگرها و درایوهای ذخیره‌ساز تجهیز شده‌اند. تقویت‌کننده‌های نوع پلاگینی در مقایسه با مدل‌های دسکتاپی کوچک‌تر بوده و به‌طور مستقیم به پریز برق متصل می‌شوند. تعدادی از مدل‌ها دارای آنتن‌های خارجی هستند، در حالی که اکثر آن‌ها به آنتن‌های داخلی تجهیز شده‌اند. با توجه به اندازه آن‌ها، تقویت‌کننده‌های نوع پلاگینی به‌طور معمول تنها یک پورت LAN دارند و فاقد پورت USB هستند. در نتیجه در مقایسه با نمونه‌های دسکتاپی کمتر مقرون به صرفه هستند.
نصب ساده
در گذشته‌های نه چندان دور برای پیکربندی یک تقویت کننده سیگنال به کمی دانش فنی و صبر حوصله زیاد برای پیدا کردن بهترین مکان برای نصب نیاز داشتید. (به‌طور معمول مکانی بینابین روتر و نقطه کور) اما اکثر روترهای امروزی و افزایش‌دهنده‌ها از ویژگی WPS پشتیبانی می‌کنند. جفت کردن این ویژگی روی هر دو دستگاه به سادگی امکان‌پذیر بوده و به سادگی فشار دادن دو دکمه روی دستگاه‌ها، نام‌گذاری شبکه تقویتی و ساخت گذرواژه‌ای برای شبکه است. علاوه بر این، تقریبا تمامی تولیدکنندگان تجهیزات تقویت‌کننده یک صفحه تنظیمات وب‌محور را در اختیار کاربران خود قرار می‌دهند که دستورالعمل‌های لازم برای تنظیمات اولیه بی‌سیم را ارائه می‌کنند. تعدادی (نه همه) از تقویت‌کننده‌های سیگنال به چراغ‌های LED مجهز هستند که به شما وضعیت دستگاه و دور بودن آن از روتر را اطلاع می‌دهند. تقویت‌کننده‌های سیگنال همچنین قادر هستند ویژگی‌های پیشرفته‌‌‌ای همچون شبکه میهمان، قابلیت‌های مدیاسرور و... را ارائه کنند.
تقویت‌کننده‌های سیگنال چه محدودیت‌هایی دارند؟
در حالی که پیکربندی این ابزارها نسبتا ساده است، اما تقویت‌کننده‌ها محدودیت‌های خاص خود را دارند. آن‌ها از SSID جداگانه‌ای استفاده می‌کنند، در نتیجه برای دسترسی به وای‌فای مجبور هستید به شبکه‌ای که این ابزارها ساخته‌اند وارد شوید. سرعت وای‌فای ارائه شده از سوی تقویت‌کننده‌ها تقریبا نصف سرعتی است که از روتر اصلی خود دریافت می‌کنید. اکثر تقویت‌کننده‌های دو بانده از باندهای رادیویی برای انتقال داده‌ها به/از روتر استفاده می‌کنند. این حرف به معنای آن است که دستگاه‌ها برای اتصال به تقویت‌کننده سیگنال با پهنای باندی که از سوی روتر ارائه می‌شود در تقابل قرار خواهند داشت. البته برخی از تولیدکنندگان این تجهیزات برای کاهش ترافیک شبکه به شما اجازه می‌دهند یک باند ویژه برای برقراری ارتباط روتر به تقویت‌کننده تعریف کنید. فناوری Fastlane متعلق به نت‌گیر و فناوری BoostBand متعلق به Amped Wireless مثال‌های خوبی در این زمینه به شمار می‌روند.
چه زمانی باید به سراغ یک سامانه وای‌فای مبتنی بر مش برویم؟
اگر به دنبال ارتقا شبکه خود با سخت‌افزارهای جدیدی هستید بهتر است پیش از آن‌که برای یک روتر سنتی هزینه‌‌ای را متحمل شوید به یک سامانه وای‌فای مش نگاهی داشته باشید. سامانه‌های وای‌فای به گونه‌ای طراحی شده‌اند تا خانه شما را به خوبی پوشش دهند. این سامانه‌ها از یکسری مولفه‌های شبکه همچون یک روتر اصلی و مجموعه‌ای از ماژول‌های ماهواره‌ای یا گره‌هایی که همه فضای خانه شما را پوشش می‌دهند ساخته شده‌اند. همه این اجزا در قالب یک شبکه بی‌سیم و تحت یک SSID و گذرواژه یکسان کار می‌کنند. این حرف به معنای آن است که شما بدون آن‌که نیازی داشته باشید تا به یک شبکه توسعه یافته وارد شوید از همان شبکه اصلی خود استفاده کنید. در حالی که تقویت‌کننده‌های سیگنال برای برقراری ارتباط با روتر در محدوده فرکانس 2.4 گیگاهرتز تا 5 گیگاهرتز رادیویی کار می‌کنند، اکثر سامانه‌های ماهواره‌ای وای‌فای از فناوری مش برای برقراری ارتباط با روتر و دیگر دستگاه‌ها استفاده می‌کنند. در این سامانه هر گره در نقش یک هاپ پوینت (Hop Point) برای گره‌های دیگر ظاهر شده و به این شکل به گره‌های دورتر از روتر کمک می‌کنند تا از یک سیگنال قوی وای‌فای به منظور برقراری ارتباط استفاده کنند.
سامانه‌های وای‌فای برای کاربرانی با حداقل دانش فنی ایده‌آل هستند. آن‌ها در عرض چند دقیقه نصب شده و در اکثر مواقع با برنامه‌های موبایل کاربرپسند عرضه شده و گام به گام دستورالعمل لازم برای نصب را در اختیار کاربر قرار می‌دهند. اما به این نکته توجه داشته باشید که اگر به دنبال آن هستید تا فقط نقاط کور وای‌فای را از بین ببرید این سامانه‌ها ایده‌آل نیستند، به واسطه آن‌که قیمت نسبتا بالایی دارند. در مقایسه با تقویت‌کننده‌های سیگنالی پریزی که در محدوده 70 دلار تا 100 دلار قرار دارند و همچنین تقویت‌کننده‌های دسکتاپی که در محدوده 70 تا 170 دلار (بسته به ویژگی‌هایی که ارائه می‌دهند)، قیمت سامانه‌های وای‌فای مش از نرخ پایه 130 دلار برای هر گره شروع شده و به 500 دلار می‌رسند.
منبع: شبکه
مدل دسکتاپی یا پلاگینی؟
تقویت‌کننده‌های سیگنال وای‌فای به دو شکل دسکتاپی یا پلاگینی در اختیار شما قرار دارند. اکثر تقویت‌کننده‌های دسکتاپی شبیه به روترهای بی‌سیم معمولی هستند و به‌طور معمول به آنتن‌های قابل تنظیم خارجی، پورت‌های LAN چندگانه برای اتصال دستگاه‌های مختلف همچون تلویزیون و کنسول‌های بازی، پورت‌های USB برای اتصال چاپگرها و درایوهای ذخیره‌ساز تجهیز شده‌اند. تقویت‌کننده‌های نوع پلاگینی در مقایسه با مدل‌های دسکتاپی کوچک‌تر بوده و به‌طور مستقیم به پریز برق متصل می‌شوند. تعدادی از مدل‌ها دارای آنتن‌های خارجی هستند، در حالی که اکثر آن‌ها به آنتن‌های داخلی تجهیز شده‌اند. با توجه به اندازه آن‌ها، تقویت‌کننده‌های نوع پلاگینی به‌طور معمول تنها یک پورت LAN دارند و فاقد پورت USB هستند. در نتیجه در مقایسه با نمونه‌های دسکتاپی کمتر مقرون به صرفه هستند.
نصب ساده
در گذشته‌های نه چندان دور برای پیکربندی یک تقویت کننده سیگنال به کمی دانش فنی و صبر حوصله زیاد برای پیدا کردن بهترین مکان برای نصب نیاز داشتید. (به‌طور معمول مکانی بینابین روتر و نقطه کور) اما اکثر روترهای امروزی و افزایش‌دهنده‌ها از ویژگی WPS پشتیبانی می‌کنند. جفت کردن این ویژگی روی هر دو دستگاه به سادگی امکان‌پذیر بوده و به سادگی فشار دادن دو دکمه روی دستگاه‌ها، نام‌گذاری شبکه تقویتی و ساخت گذرواژه‌ای برای شبکه است. علاوه بر این، تقریبا تمامی تولیدکنندگان تجهیزات تقویت‌کننده یک صفحه تنظیمات وب‌محور را در اختیار کاربران خود قرار می‌دهند که دستورالعمل‌های لازم برای تنظیمات اولیه بی‌سیم را ارائه می‌کنند. تعدادی (نه همه) از تقویت‌کننده‌های سیگنال به چراغ‌های LED مجهز هستند که به شما وضعیت دستگاه و دور بودن آن از روتر را اطلاع می‌دهند. تقویت‌کننده‌های سیگنال همچنین قادر هستند ویژگی‌های پیشرفته‌‌‌ای همچون شبکه میهمان، قابلیت‌های مدیاسرور و... را ارائه کنند.
تقویت‌کننده‌های سیگنال چه محدودیت‌هایی دارند؟
در حالی که پیکربندی این ابزارها نسبتا ساده است، اما تقویت‌کننده‌ها محدودیت‌های خاص خود را دارند. آن‌ها از SSID جداگانه‌ای استفاده می‌کنند، در نتیجه برای دسترسی به وای‌فای مجبور هستید به شبکه‌ای که این ابزارها ساخته‌اند وارد شوید. سرعت وای‌فای ارائه شده از سوی تقویت‌کننده‌ها تقریبا نصف سرعتی است که از روتر اصلی خود دریافت می‌کنید. اکثر تقویت‌کننده‌های دو بانده از باندهای رادیویی برای انتقال داده‌ها به/از روتر استفاده می‌کنند. این حرف به معنای آن است که دستگاه‌ها برای اتصال به تقویت‌کننده سیگنال با پهنای باندی که از سوی روتر ارائه می‌شود در تقابل قرار خواهند داشت. البته برخی از تولیدکنندگان این تجهیزات برای کاهش ترافیک شبکه به شما اجازه می‌دهند یک باند ویژه برای برقراری ارتباط روتر به تقویت‌کننده تعریف کنید. فناوری Fastlane متعلق به نت‌گیر و فناوری BoostBand متعلق به Amped Wireless مثال‌های خوبی در این زمینه به شمار می‌روند.
چه زمانی باید به سراغ یک سامانه وای‌فای مبتنی بر مش برویم؟
اگر به دنبال ارتقا شبکه خود با سخت‌افزارهای جدیدی هستید بهتر است پیش از آن‌که برای یک روتر سنتی هزینه‌‌ای را متحمل شوید به یک سامانه وای‌فای مش نگاهی داشته باشید. سامانه‌های وای‌فای به گونه‌ای طراحی شده‌اند تا خانه شما را به خوبی پوشش دهند. این سامانه‌ها از یکسری مولفه‌های شبکه همچون یک روتر اصلی و مجموعه‌ای از ماژول‌های ماهواره‌ای یا گره‌هایی که همه فضای خانه شما را پوشش می‌دهند ساخته شده‌اند. همه این اجزا در قالب یک شبکه بی‌سیم و تحت یک SSID و گذرواژه یکسان کار می‌کنند. این حرف به معنای آن است که شما بدون آن‌که نیازی داشته باشید تا به یک شبکه توسعه یافته وارد شوید از همان شبکه اصلی خود استفاده کنید. در حالی که تقویت‌کننده‌های سیگنال برای برقراری ارتباط با روتر در محدوده فرکانس 2.4 گیگاهرتز تا 5 گیگاهرتز رادیویی کار می‌کنند، اکثر سامانه‌های ماهواره‌ای وای‌فای از فناوری مش برای برقراری ارتباط با روتر و دیگر دستگاه‌ها استفاده می‌کنند. در این سامانه هر گره در نقش یک هاپ پوینت (Hop Point) برای گره‌های دیگر ظاهر شده و به این شکل به گره‌های دورتر از روتر کمک می‌کنند تا از یک سیگنال قوی وای‌فای به منظور برقراری ارتباط استفاده کنند.
سامانه‌های وای‌فای برای کاربرانی با حداقل دانش فنی ایده‌آل هستند. آن‌ها در عرض چند دقیقه نصب شده و در اکثر مواقع با برنامه‌های موبایل کاربرپسند عرضه شده و گام به گام دستورالعمل لازم برای نصب را در اختیار کاربر قرار می‌دهند. اما به این نکته توجه داشته باشید که اگر به دنبال آن هستید تا فقط نقاط کور وای‌فای را از بین ببرید این سامانه‌ها ایده‌آل نیستند، به واسطه آن‌که قیمت نسبتا بالایی دارند. در مقایسه با تقویت‌کننده‌های سیگنالی پریزی که در محدوده 70 دلار تا 100 دلار قرار دارند و همچنین تقویت‌کننده‌های دسکتاپی که در محدوده 70 تا 170 دلار (بسته به ویژگی‌هایی که ارائه می‌دهند)، قیمت سامانه‌های وای‌فای مش از نرخ پایه 130 دلار برای هر گره شروع شده و به 500 دلار می‌رسند.
منبع: شبکه
