در مطلب قسمت پیش با بارکدهای محصولات که اصطلاحا به آن‌ها UPC گفته می‌شود آشنا شدیم و متوجه شدیم که در حال حاضر این بارکدها دارند جای خود را به تگ‌های RFID می‌دهند. تگ های RFID تکنولوژی ای است که زمانی فقط به ردیابی گاوها محدود می شد، امروزه به جایی رسیده است که برای ردیابی هر نوع محصولی در دنیا مورد استفاده قرار می گیرد. در این مطلب انواع تگ های RFID را خواهیم شناخت و بررسی خواهیم کرد که این تگ ها در زنجیره فروش چگونه مورد استفاده قرار می گیرند.
RFID تقریبا از سال 1970 معرفی شده است اما تا به همین حالا هم برای این که در مقیاس بزرگ مورد استفاده قرار بگیرد، فناوری گرانی است. در اصل تگ های RFID برای ردیابی کردن موارد بزرگ مثل گاوها، ماشین هایی که از ریل راه آهن رد می شوند و بار مسافران هواپیما که مسافت های طولانی را طی می کنند مورد استفاده قرار می گرفتند. این تگ های اصلی که به آن ها inductively coupled RFID tags گفته می شود سیستم های پیچیده ای متشکل از کویل فلزی، آنتن و شیشه هستند.
Inductively coupled RFID tags از یک میدان مغناظیسی که توسط دستگاه خوانش RFID تولید می شود، نیرو می گیرد. جریان الکتریکی یک جز الکتریکی و یک جز مغناطیسی دارد که به آن الکترومغناطیس می گویند. به همین خاطر، شما می توانید با الکتریسیته یک میدان مغناطیسی ایجاد کنید و همچنین شما می توانید با یک میدان مغناطیسی جریان الکتریکی درست کنید. نام «inductively coupled» از همین فرآیند می آید. میدان مغناطیسی یک جریان را در سیم القا می کند.
تگ های Capacitively coupled بعدها در جهت پایین آوردن هزینه تولید شدند. این ها تگ هایی بودند که کاملا قابل عرضه بودند و روی کالاهای ارزان تر نصب می شدند و به نوعی مثل بارکدها مورد استفاده جهانی قرار گرفتند. در این تگ ها به جای کویل فلزی و به منظور انتقال داده از جوهر کربن رسانا استفاده شده است. جوهر بر روی برچسب های کاغذی چاپ می شد و توسط دستگاه های خوانش خوانده می شد. تگ های آر اف آی دی BiStatix موتورولا یکی از پیشگامان در این زمینه بوده است. آن ها از یک چیپ سیلیکونی که فقط 3 میلی متر عرض داشت و 96 بیت اطلاعات ذخیره می کرد، استفاده کردند. این تکنولوژی توسط خرده فروشان مورد استقبال قرار نگرفت و BiStatix در سال 2001 به کلی تعطیل شد.
نوآوری های جدیدتر در صنعت RFID شامل تگ های آر اف آی دی فعال، نیمه فعال و پسیو بودند. این تگ ها می توانستند تا 2 کیلوبایت داده در خود ذخیره کنند و از یک میکروچیپ، آنتن و در صورتی که اکتیو یا نیمه پسیو بودند، یک باتری تشکیل شده بودند. اجزای تگ با پلاستیک، سیلیکون یا گاهی اوقات شیشه در کنار هم قرار گرفته بودند.
اگر بخواهیم به صورت پایه ای به موضوع نگاه بکنیم، تگ ها همه در واقع یک کار را انجام می دهند:
داده ای که در یک تگ آر اف آی دی ذخیره شده است، قرار است خوانده شود.
آنتن تگ، انرژی الکترومغناطیس را از آنتن خواننده آر اف آی دی می گیرد.
آن ها انرژی مورد نیاز خود را یا از باتری می گیرند و یا آن را از میدان الکترومغناطیسی دستگاه خوانش دریافت می کنند، تگ امواج رادیویی را به دستگاه خوانش پس می فرستد.
دستگاه خوانش امواج رادیویی فرستاده شده از طریق تگ را دریافت می کند و فرکانس ها را به داده های معنی دار تفسیر و ترجمه می کند.
تگ های آر اف آی دی Inductively and Capacitively coupled امروزه زیاد مورد استفاده قرار نمی گیرند، چرا که گران و بزرگ هستند.
در مقاله بعدی لاوان ار تباط در زمینه RFID تگ های اکتیو، نیمه پسیو و پسیو را بیشتر مورد بررسی قرار خواهیم داد.
منبع: لاوان ارتباط
RFID تقریبا از سال 1970 معرفی شده است اما تا به همین حالا هم برای این که در مقیاس بزرگ مورد استفاده قرار بگیرد، فناوری گرانی است. در اصل تگ های RFID برای ردیابی کردن موارد بزرگ مثل گاوها، ماشین هایی که از ریل راه آهن رد می شوند و بار مسافران هواپیما که مسافت های طولانی را طی می کنند مورد استفاده قرار می گرفتند. این تگ های اصلی که به آن ها inductively coupled RFID tags گفته می شود سیستم های پیچیده ای متشکل از کویل فلزی، آنتن و شیشه هستند.
Inductively coupled RFID tags از یک میدان مغناظیسی که توسط دستگاه خوانش RFID تولید می شود، نیرو می گیرد. جریان الکتریکی یک جز الکتریکی و یک جز مغناطیسی دارد که به آن الکترومغناطیس می گویند. به همین خاطر، شما می توانید با الکتریسیته یک میدان مغناطیسی ایجاد کنید و همچنین شما می توانید با یک میدان مغناطیسی جریان الکتریکی درست کنید. نام «inductively coupled» از همین فرآیند می آید. میدان مغناطیسی یک جریان را در سیم القا می کند.
تگ های Capacitively coupled بعدها در جهت پایین آوردن هزینه تولید شدند. این ها تگ هایی بودند که کاملا قابل عرضه بودند و روی کالاهای ارزان تر نصب می شدند و به نوعی مثل بارکدها مورد استفاده جهانی قرار گرفتند. در این تگ ها به جای کویل فلزی و به منظور انتقال داده از جوهر کربن رسانا استفاده شده است. جوهر بر روی برچسب های کاغذی چاپ می شد و توسط دستگاه های خوانش خوانده می شد. تگ های آر اف آی دی BiStatix موتورولا یکی از پیشگامان در این زمینه بوده است. آن ها از یک چیپ سیلیکونی که فقط 3 میلی متر عرض داشت و 96 بیت اطلاعات ذخیره می کرد، استفاده کردند. این تکنولوژی توسط خرده فروشان مورد استقبال قرار نگرفت و BiStatix در سال 2001 به کلی تعطیل شد.
نوآوری های جدیدتر در صنعت RFID شامل تگ های آر اف آی دی فعال، نیمه فعال و پسیو بودند. این تگ ها می توانستند تا 2 کیلوبایت داده در خود ذخیره کنند و از یک میکروچیپ، آنتن و در صورتی که اکتیو یا نیمه پسیو بودند، یک باتری تشکیل شده بودند. اجزای تگ با پلاستیک، سیلیکون یا گاهی اوقات شیشه در کنار هم قرار گرفته بودند.
اگر بخواهیم به صورت پایه ای به موضوع نگاه بکنیم، تگ ها همه در واقع یک کار را انجام می دهند:
داده ای که در یک تگ آر اف آی دی ذخیره شده است، قرار است خوانده شود.
آنتن تگ، انرژی الکترومغناطیس را از آنتن خواننده آر اف آی دی می گیرد.
آن ها انرژی مورد نیاز خود را یا از باتری می گیرند و یا آن را از میدان الکترومغناطیسی دستگاه خوانش دریافت می کنند، تگ امواج رادیویی را به دستگاه خوانش پس می فرستد.
دستگاه خوانش امواج رادیویی فرستاده شده از طریق تگ را دریافت می کند و فرکانس ها را به داده های معنی دار تفسیر و ترجمه می کند.
تگ های آر اف آی دی Inductively and Capacitively coupled امروزه زیاد مورد استفاده قرار نمی گیرند، چرا که گران و بزرگ هستند.
در مقاله بعدی لاوان ار تباط در زمینه RFID تگ های اکتیو، نیمه پسیو و پسیو را بیشتر مورد بررسی قرار خواهیم داد.
منبع: لاوان ارتباط
